Ülkücülük; varlıkta da yoklukta da ebedî dik, şerefli ve tavizsiz duruşun timsalidir. Kişi şayet kendisini Ülkücü olarak nitelendiriyorsa mesuliyetini taşıyabileceği fikirler ve düşünceler ile hemhâl olmalıdır. Nitekim Ülkücülük mesuliyet ve şuur gerektirir. Bu mesuliyetin farkında olmayanlar kendini Ülkücü olarak atfetmemelidir. Vazifesinin idrakinde olmayıp şahsî ikbâllerin peşine düşen, kendi “ben”liğini tatmin etmek için çaba üstüne çaba sarf eden, kendi şahsını ulaşılmaz görerek teşkilatı hiçe sayan “Ülkücü” sıfatını ancak tahayyül edebilir. Tahayyülün tatbiki ise; benlikten sıyrılma, nefsanî duyguların geri plana atılması ile mümkündür.

Ülkücüysen taşın altına elini hatta bedenini koymalısın. Zahmetsiz rahmete kavuşmak, bedelsiz muvaffakiyete ve mükafata ulaşmak mümkün değildir.

Mademki; Ülkücülüğün erdemlerinden bahsediyoruz, dergâha eğri hiçbir odunun girmesine müsaade etmeyeceğiz.
Mademki hakikatin bu yol olduğuna inanıyoruz pervane misali şeme yakın olmaktan geri durmayacağız yansak da yakanın Ülkü ateşi olduğunun bilinci ile hareket edeceğiz.
Mademki Ülkücülük nefsini yenenlerin makamıdır diyoruz ben değil, “biz” olmanın sırrına ereceğiz. “Bir olacağız, iri olacağız, diri olacağız.” Fikirlerimizi şahsîyetimize, eylemlerimize sirayet ettireceğiz, naklettireceğiz. Fikirlerimiz fikrî kalıpta ve sloganda kalmaktan sıyrılacak. İnandığımız gibi yaşayacağız. Fertlerin Ülkücülükle hemhâl olma halini cemiyet hayatına da aktaracağız. Çünkü bu erdemli inanç ve iman akl-ı selim bir düşünce ile mümkün olup hayatımızın her alanında bu idrak ve şuur ile yaşamayı mümkün kılar. Ülkücülük en nihayetinde bir yaşam biçimidir. Türk-İslâm mefkûresi ve ahlakı ile yoğrulan bir ideal. Bu sebeple bu mefkûreyi bir ekole dönüştürüp cemiyette de erdemli eylemlerimizle varlık göstereceğiz.

Elbette Ülkücülük kavramını izâh etmede başvurulacak en temel kaynak bu dâvânın mimarı, yolbaşçısı Başbuğ Alparslan Türkeş’tir. Türkeş, Dokuz Işık’ta Ülkücülükle ilgili olarak özetle şu ifadeleri kullanmaktadır:

“Ülkücülük, Batı dillerinden dilimize giren idealistlik kelimesiyle aynı olan bir anlam belirtmektedir. Ülkücülük veya idealizm, insan kafasının içinde elde edilmesi, varılması en mükemmel, en güzel, kendisini mutlu edecek hedeflerin tasarlanması ve bu hedeflerin gerçekleştirilmesi için arzu gösterilmesi ve çalışılması anlamını taşır.”

Başbuğ Türkeş, Ülkücülüğü tanımlarken mükemmele ulaşmak için o hedeflerle ilgili tasarlama ve hedeflerin gerçekleşmesi için ortaya konulacak çabaya vurgu yaptıktan sonra idealistlere neden gerek duyulduğunu açıklar:

“İnsanlar arasında idealistler yetişmeseydi insanlık bugün dünyayı aydınlatan birçok gelişmeyi, birçok alandaki yükselişini sağlayamazdı. Her gerçek, her fikir önce insanların kafasında bir hayâl olarak doğar.”

Hayâllerimiz, ilke ve Ülkülerimiz ile ümitvârız..

Dâvânın mukaddesliğine inanıyoruz. İnanç ve imanımızla kutsiyet atfettiğimiz hareketi payidâr kılacağız. Mukadderatımızı ve istikbâlimizi şekillendirirken müktesebatımız olan mütefekkirlerimizden, şehitlerimizden, ceddimizden güç bulacağız.

Ümidin güldüğü diyâr bizimdir diyoruz. O diyâra Ülkü tohumları serpeceğiz.
Yeşereceğiz ve yeşermekle kalmayacak;
Yetişeceğiz.. Yetişeceğiz.. yetişeceğiz..