Eveeet gelsin mi,
Memnu’niyet’siz maşuk’un ikinci bölümü…
Nerede kalmıştık.
Ressam hayran’niye ye eserlerini hediye etmişti değil mi?
Sonrasında hayran’niyenin evinin bahçesine bir kedi yavrusunu bırakır gider.
Ressamın da kedileri çok sevdiğini bilen hayran’niye kedinin resimlerini paylaşır onunla.
Hediye edilen eserlerden sonra yavru kedinin de bahane olduğu bir samimiyet başlar aralarında.
Evler yakın ve Ressam öyle sanatçı kibirinde değil nasıl olsa.
Aynı yaştaki kız çocukları da arkadaş olurlar falan bu muhabbet baya kahve içmeli yanına kurabiye koymalı bir samimiyete doğru ilerler.
Sonrasında Ressama bir kulübün başkanı olma teklifi gelir.
Ama o kulübün tüm kadrolarını kendisi oluşturacaktır.
Oluşturacaktır ama tek kendisinin üstünde de bir il başkanı vardır.
İki başkan olmasına rağmen,
Tüm ekibi ressam oluşturur ve o kadroda bizim Hayran’niye de vardır..
Yoğun kulüp çalışmaları ile kısa sürede herkes birbirine kaynaşır.
Kaynaşır ama ülkede aynı zamanda bir terör oluşumu ve kastı da söz konusudur.
İnsanlar o örgüt ile anılmaktan imtina eder, uzaktan yakından ilişkilendirilmek istemezler.
Zira bu önemli bir unsurdur.
O terör oluşumu ile en ufak inkisabı olanlar ne işe girebilir ne de sosyal hayatta rahat bir nefes alabilir..
Ama nereden bilsin ki bizim ressam hayran’niye nin gevşek ağzı sayesinde bu bağı farketsinler..